نسیم باد نوروزی
- يكشنبه, ۲۷ اسفند ۱۳۹۱، ۰۵:۵۳ ب.ظ
هوا سرد است؟
آه، باد می وزد...
هوا سرد است؟
نه...، این باد رنگ و بویی دیگر دارد...
هوا سرد است؟
آه، باد می وزد...
هوا سرد است؟
نه، این باد رنگ و بویی دیگر دارد...
وزش این باد لرزه بر جان نمی افکند!
انگار از جنسی دیگر است...
از جنسی است که پرندگان را به هم آوایی می طلبد...!
از جنسی است که شاخه های نورستۀ درختان را نوازش می دهد...
از جنسی است که جوانه های سر از برف درآورده را قلقلک می دهد...
از جنسی است که کودکان احساس را به وجد می آورد...
از جنس بهار است...
از جنس تازگی،
نو شدن،
زندگی،
احساس...
احساس سبکبالی، احساس مهربانی، احساس گذشت...احساس سرخوشی...
نه،...این باد، سوز زمستان نیست...
نسیم است...
آری نسیم...
نسیم باد نوروزی...
و چه خوش نسیمی است که بر رگهای جان جانداران نوید زندگی می دهد...
و زندگی می بخشد...
بدون هیچ چشمداشت!
می بینی چگونه سوز و سرمای زمستان را به نرمی بدرود می گوید؟
می بینی چگونه سپید جامۀ زمین را از تن به در می آورد؟
می بنی چگونه رخت زیبای بهار را به تن سرد و خاکی زمین می پوشاند؟
رختی سرشار از سبزی...
جوانه...
بنفشه های رنگین...
شقایق...
شقایق...
آری، تا بهار هست، شقایق هست
و تا شقایق هست زندگی باید کرد...
بیایید تا رخت نفرت ز تن برکنیم
دل و جان به باد بهاران پریشان کنیم
ز ایزد ممد بر گرفته،به سال جدید
بنفشه زمین را، زمان را شقایق کنیم
