زمستان

پشت کاجستان برف

برف

      یک دسته کلاغ

جاده یعنی غربت
باد

     آواز

          مسافر

                    و کمی میل به خواب

شاخ پیچک و رسیدن  و حیاط

من و دلتنگی و این شیشه خیس
می نویسم

                و فضا
می نویسم

                و دو دیوار ، چندین گنجشک

 

یک نفر دلتنگ است
یک نفر می بافد
یک نفر می شمرد
یک نفر می خواند

زندگی یعنی: یک سار پرید
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست:

مثلا این خورشید،
کودک پس فردا،
کفتر آن هفته.

یک نفر دیشب مرد
و هنوز

         نان گندم خوب است
و هنوز

        آب می ریزد پایین ... اسب ها می نوشند

قطره ها در جریان

برف بر دوش سکوت
و زمان روی ستون فقرات گل یاس

 

شعر از سهراب سپهری